Posted in 
Systemy banków w Europie i na świecie mogą przybierać różne formy. Przede wszystkim większość z nich funkcjonuje według jednego z dwóch modeli: anglosaskiego i niemiecko-japońskiego. Główną rolę w sektorze finansowym tego drugiego typu pełni system bankowy ze wszystkimi swoimi podmiotami. Na podstawie indywidualnych umów kredytowych banki zaspokajają krótko- i długoterminowe potrzeby przedsiębiorstw. Dodatkowo są one bardzo aktywne na rynkach finansowych i ubezpieczeniowych. W modelu niemiecko-japońskim powstała koncepcja banku uniwersalnego, o bardzo silnej pozycji. To jedna z głównych zalet tego rodzaju systemu. Również finansowanie podmiotów gospodarczych oparte na indywidualnych umowach kredytowych jest bardzo dobrym rozwiązaniem. Wzajemne powiązanie kapitału bankowego z kapitałem przedsiębiorstw pozwala na stworzenie bardzo silnych i stabilnych grup przemysłowo-finansowych. Niestety, w modelu niemiecko-japońskim instrumenty finansowe są często niewystarczająco rozwinięte. We wprowadzaniu innowacji finansowych z kolei zachodzą duże opóźnienia. W dodatku w tym systemie banki są mało odporne na coraz większą konkurencję ze strony różnych parabankowych instytucji. Gdzie najlepiej przyjął się ten model? Świetnie pasuje on do warunków europejskiej gospodarki finansowej. Dlatego właśnie ten rodzaj funkcjonowania systemu bankowego sprawdza się zwłaszcza w Niemczech, Japonii, Francji, Hiszpanii, Szwajcarii i Austrii.
